Salon z kominkiem

dobra mnie tu nie ma. zmyła sięęęęęę.

-chodź - wsunęła palce wskazujące w szlufki jego spodni - pomożesz mi coś wybrać - przechyliła głowę, przygryzając wargę. i zaczniesz u niej w pokoju.

siedziała w fotelu, ubrana w krótkie spodenki od pidżamy i jakiś biały top? cokolwiek. czytała tołstoja.

weszła, a właściwie wtoczyła. opadła na kanapę obok szii i zaniosła się płaczem. biedna w sumie, bo mu zaufała.

szja zdziwiona podniosła wzrok i zauważyła szlochającą pen.

pod nosem mruczała coś na kształt 'pieprzony dupek wykorzystał mnie i nienawidze go bardziej niż nataszę urbańską".
na prawdę się załamała. hm, prawie się duziła od płaczu.

- czyżbyś miała przyjemność mówić o naszym mattcie? - cholera, wiem, że kretyńsko wygląda, ale lepiej niż 'macie', jakby był jakimś dywanem, xd. szija badawczo przyglądała się pen, odgarniając z twarzy opadające włosy.

- skąd wiesz? - zapytała drżącym głosem i spojrzała na sziję. tak, to o nią się z nim pokłóciła, a teraz.. zacisneła oczy, nie chciała o tym myslec.

- bo wszyscy wiedzą, że za nim latasz. - przewróciła oczyma. - hej, nie przejmuj się, to tylko matt. - pogładziła ją po plecach w ramach pocieszenia?

- taak. - mrukneła i zaniosła sie płaczem. teraz to pewnie nawet ciasteczka cynamonowe nie pomoga bo kojarzą się jej z nim xd - jak tez zapewne wiesz straciłam z nim ee, cnotę. - nawet przestała sie wstydzic, robisz postępy, moja droga!

przecinał salon ze spuszczoną głową i rękami w kieszeniach czarnych rurek. zastanawiał się gdzie penn. ślepy, ślepy, ślepy.

- o, widzę, że szybko wam poszło - sykneła ironicznie. miała zapuchnięte oczy a z nosa zaczęło jej chyba hmm, kapac.

- zawsze był szybki. - parsknęła, patrząc na matta i uśmiechając się ironicznie, przelotem patrząc na pen. rozważyła opcję, czy się stąd nie wynieść. za chwilę.

zatrzymał się na środku jak ta sierotka ostatnia i patrzył to na szję, to penn. czuł się jak zwierzątko w potrzasku i nie była to zbyt komfortowa sytuacja.
-to nie tak - zaczął jak ridż. czuł się w obowiązku wyjaśnienia tego w jakiś magiczny sposób.

- podejrzewam że jestem slepa - załozyła ręce na piersi usiłując zachowac resztki godności. - tak, to na pewno. to - nie, zeby wyglądała jak spuchnięty chomik czy swinka morska.

- nie, to nie tak, to ona wepchnęła ci język do gardła. tak właśnie. - wstała, a mijając matta wymruczała do jego ucha, że jak się jest niemiłym, to się obrywa. i poszła.

-zamknij się szja - odszepnął i podszedł do penn, przestępując z nogi na nogę - nic nie było. poza tym pocałunkiem. penn!

- czy powinnam byc zadowolona? przy mnie się całujecie, ciekawe co robisz kiedy mnie nie ma w pobliżu. teraz widzisz dlaczego tyle razy musiałeś próbowac? bo kiedy w końcu ci zaufałam ty miałeś mnie głęboko gdzieś. -
a potem wybuchnęła płaczem.

uwaga: poczuł się cholernie głupio i w ramach 'niemampojęciacozesobązrobić' przeczesał dłonią włosy, zatrzymując ją na karku.

teraz bedzie solo wywód penelopy!
- A wiesz co jest najśmieszniejsze? że kocham cię mimo to. wcale nie idealnego. twoje wady też, co więcej ty masz miec wady! i wiele zniosę, godzinne spóźnienia, nie wiem, kaca trzy dni z rzędu, papierosy. ale zdrady nie zniosę, rozumiesz? tej jednej rzeczy nie. nie bedziesz mnie okłamywał.

nic nie odpowiedział póki co, tylko podszedł do niej i bez większego wahania objął ją mocno, przyciskając jej głowę do barku. brzydko brzmi, ale ładnie wygląda.
-nigdy, penny.

zaśmiała się cicho i oswobodziła się z jego uścisku.
- pachniesz nią. pachniesz tą cholerną lolą. jej głupią escadą której wypryskuje codziennie litry. To jest właśnie dowód na twoje słowa. - przetarła oczy dłonią. - nie mogę. po prostu nie mogę. - 'chociaż tak cholernie bardzo chcę' ledwo powstrzymała się, żeby tego nie dodac.

ukrył twarz w dłoniach i chwilę zbierał słowa, myśli albo wszystko razem.
-odpuściłem, penn. cholera chcę tylko ciebie (hihi)

- miło mi to słyszec - odparła dyplomatycznie. - ale boję się ciebie dotknąc. to jakbym czuła jej oddech na ramieniu. - znowu wytarła nos w rekaw swetra. - najgorzej kończyc to, co sie jeszcze na dobre nie zaczeło, prawda? - poaptrzyła na niego smutno. bo było jej tak bardzo przykro. i nie dziwię sie jej!

tylko skinął głową. nie bardzo wiedział do czego zmierza. otarł jej łzy wierzchem dłoni.