303 (loîc)

tak tak moi drodzy. profilaktyka zapobiegawcza to jest właśnie to.

sziji odechciało się ruszać tyłek do nju hawen, a doszła do wniosku, że lu i tak kiedyś wróci. wlazła do jego łóżka, wtulając w głowę w jego poduszkę, pachnącą perfumem hermesa <3

stanął w progu przypuszczam iż brudny, rozchełstany i miejscami brzydko krwawiący.

wystawiła czubek głowy, zamierzając rzucić retoryczne pytanie w stylu 'lu, czy to ty', ale uznała je za zbędne. uśmiechnęła się, ale powiedziała, że najpierw ma się umyć!

wyszczerzył się bynajmniej głupio i wskoczył do łóżka, smyrając ją nosem po policzkach. takie nowoczesne braterstwo krwi, xd.

- jesteś brudny! - powiedziała, przykrywając twarz kołdrą, ale wyjęła rączki i objęła go za nerki. - coś ty robił?

-byłem w new heaven - odpowiedział i usiłował zębami odchylić kołdrę, za którą się chowała. przy okazji ponownie pozbył się swojej białej koszuli. no, już nie takiej białej. kto dzwoni po hajzera?

chomik.
- jezu, uprawiałeś seks w krzakach? z wiewiórką? - dodała całkiem niewyraźnie; zachciało jej się spaać.

-nie, z triceratopsem - odpowiedział święcie przekonany swoich racji - nie w krzakach, tylko śmietniku - spojrzał na nią i padł na łóżko. to się nazywa szybko zasnąć ;c

leżał pod łóżkiem zwinięty w kłębek i spał. w wyciągniętej ręce trzymał strzykawkę, a na ręku ciągle miał zaciśnięty pasek.

Przyszła i zapukała do luikowych drzwi. Postanowiła pożyczyć od niego cukier, tak właśnie. Słaba wymówka, bo prawdę mówiąc chciała go skontrolować!

w powiedzmy, że odpowiedzi poruszył się nieznacznie, zrzucając z łóżka kilka książek.

Usłyszała jakiś jęk? czy coś w tym rodzaju, więc postanowiła wejść. To nie był wymarzony widok dla panny pokroju kłarel.

wydusił z siebie głuche 'uou' i zgiął się w pół. dopiero po chwili zdał sobie sprawę że do pokoju weszła kłarel, więc szybko pozbył się paska, który upchnął pod łóżkiem razem ze strzykawką. nie ma to jak higiena, prawda? a rany na jego rękach robiły się coraz mniej apetyczne. a ja ciągle mam przed oczami końcową scenę requiem, fuj!

-luik, mówiłam ci, że jesteś dupkiem!- warknęła podchodząc bliżej niego. Leżąc tak wyglądał jednak żałośnie i miękkie serce kłarel sie litowało, choć była wkurzona, bo naprawdę wierzyła w to co mówił luik w stołówce wtedy.

wszystkie jesteśmy zbyt naiwne ;x
-kłarel, cześć - oparł się plecami o łóżko i odsunął książki na bok, robiąc jej miejsce. wyprostował nogi i ponownie je podkurczył.

-cholera! nie masz mi więcej do powiedzenia?- nie zwracała już uwagi, że ton jej głosu nie był tak miły i delikatny jak zazwyczaj. Gdzie się podziała ta spokojna querelle, która ma zostać psychologiem? nie mam pojęcia, wiem tylko że nie usiadła obok luika, wolała stać, miała wygodniej, ażeby w razie konieczności wymierzyć mu solidny policzek.

niezgrabnie zebrał swoje ciałko z podłogi i stanął przed kłarel.
-to nie tak - zaczął z resztkami zakorzenionej w nim dyplomacji w głosie.

-a niby jak?-zapytała drżącym głosem, ponieważ starała się uspokoić. Nie chciała robić z siebie furiatki.

-nie wiem - odpowiedział bezsilnie, aczkolwiek zupełnie szczerze. oparł czoło o jej czoło - nie mam pojęcia co się ze mną stało. jak i przede wszystkim kiedy.

-myślisz, że łatwo mi patrzeć jak się staczasz?- wbiła palec w jego klatkę piersiową i usiadła obok niego. Jej podbródek drżał, a raczej cała drżała. Oczy zaszły jej łzami, biedne dziecko zaraz sie rozpłacze.

wzruszył ramionami i zerknął na swoją biblioteczkę, której zawartość leżała teraz w opłakanym stanie na podłodze. no tak, dzisiaj rano wpadł w prawdziwą furię, kiedy nie mógł znaleźć ani grama heroiny. podrapał się w czubek głowy. chwilę zastanawiał się czy to powiedzieć, aż uznał że to kłarel i może jej mówić wszystko
-boję się - tylko czego?

Popatrzyła na niego przeszklonymi oczami. -ja też się boje- powiedziała- o ciebie...-dodała ciszej, niemal szeptem, nie wiem czemu.

o, już wiem. bał się siebie. dokładnie tak
przytulił się do niej, bo kto powiedział że facet nie ma do tego prawa? nikt, no właśnie.

Przetarła zewnętrzną stroną dłoni oczy, bo nie chciała płakać i położyła głowę na jego ramieniu. Chciała powiedzieć, ze będzie dobrze, ale nie zrobiła tego, bo nie była przekonana do końca.