Korytarz hehe ;d

cofnęła rękę i odwróciła głowę, bo przypomniała sobie o zuri. uwaga - więc przestań mieszać mi w głowie i zajmij się zurie. bo z tego co zrozumiałam to właśnie ją wybrałeś - dodam, że te słowa ledwo przeszły jej przez gardło. chyba dało się to wyczuć.

odwrócił się gwałtowniei złapał ją za dłonie.
- a miałem w ogóle wybór? Sory, ale chowanie się po krzakach to nie jest mój wymarzony związek.

a teraz bomba uczuciowa.
wspięła się na palce i pocałowała go niecierpliwie i łapczywie też.
-kocham cię do cholery. nie pamiętam dnia w którym o tobie nie myślałam (xd). ja po prostu.. ja.. nie wiem jak.. bo.. - odsunęła się jeszcze dalej z zamiarem kolejnej ucieczki. si.

pomyślał sobie, że w ciekawy sposób to uczucie okazywała, ale stwierdził że mówienie jej o tym byłoby nie na miejscu.
ostatecznie przyciągnął ją do siebie pocałował tak samo jak ona przed chwilą jego. było miluuusio!

zwiotczała mu w ramionach, bo chyba wszystko co się w niej kotłowało nagle uleciało. obejmowała go za szyję i gorliwie oddawała pocałunki.

- chyba musisz już iśc - przytrzymał ją powoli odsuwając od siebie. to chyba było dla niego za dużo. co nie znaczy, że jej nie chciał.

-no tak - westchnęła - jasne - poprawiła koszulkę i ruszyła przed siebie zamaszystym krokiem. tylko zrobiła z siebie idiotkę. kolejny raz.

- do zobaczenia - zawołał za nią. i poszedł za nią. bo akademik w tę samą stronę był.

-nie, nie do zobaczenia. chyba nie dam rady - miała na myśli jego i zurie. bo bez wątpienia ślepo wierzyła, że to ją woli i właśnie do niej zmierza. przyspieszyła.

- czego ty chcesz, co? na siłę mnie do łóżka zuri pakujesz? - jakby czytał jej w myślach?

-sam chcesz do niego wkoczyć noah - odpowiedziała spokojnie - i nie bierz do siebie tego co przed chwilą powiedziałam. poniosło mnie. zapomnij - miała ochotę rzucić się z mostu.

- nie będę w stanie zapomniec. - powiedział i wyprzedził ją. - chyba na prawde lubisz zuri.
bo skoro pakowała do jej łóżka noaszka to musiała ja lubi jesli wiesz o czym mówię.

-ja też nie - szepnęła a propos nie zapominania i zniknęła za jakimś zakrętem. czyli że do kampusu biegła.