nr 222 (anthony)

Siedział na parapecie i palił camela, gapiąc się na swoje stopy.

-ktoś tu pali - wsadziła głowę przez drzwi i prześwietliła antka wzrokiem, udając ton głosu dozorcy budynku chłopców. weszła do środka, obciągając szarą bluzę drużyny futbolowej ze swojego liceum (zapewne pamiątka po jakimś przekręcie) na bokserki w wieloryby. domknęła drzwi nogą i powoli ruszyła w stronę anthony'ego - ty tutaj, frajerze?

-proszę, proszę, georgie-przewrócił oczami -jak miło! myślałem, że tylko ja jestem nad wyraz inteligenty. Ilu musiałaś zaliczyć, zeby tu sie dostać?-zapytał z cwanym uśmieszkiem.

nic nie odpowiedziała, tylko przycisnęła go do ściany, kładąc mu rękę na torsie. niech myślą, że w liceum przespała się z przystojnym matematykiem, dużo bardziej pasowało to do jej etykietki niż 'georgie jest dziewicą'. uśmiechnęła się krzywo, przechylając głowę na bok.
-widziałeś już bibliotekę, którą ufundował twój ojciec w zamian za dopisanie cię do listy studentów? - odpowiedziała pytaniem na pytanie ściągając czerwone usta w dzióbek - pewne rzeczy nigdy się nie zmieniają - przesunęła dłonią w dół, w okolice jego pępka.

-pewni ludzie też nie- przytrzymał ją za nadgarstek i pocałował perfidnie w usta.

-przynajmniej radzę sobie sama - odpowiedziała można powiedzieć do jego ust, które nadal się stykały. a zaznaczę, że smakowały miętową czekoladą, którą jadła przed wyjściem na nocną eskapadę po budynku chłopców. przeczesała wolną ręką jego ciemne włosy - czas odciąć się od tatusia, ant nie sądzisz? - mówiła tak słodkim tonem, że aż nieprzyjemnym. wbrew pozorom lubiła anthony'ego. po prostu okazywała mu tę sympatię w dosyć odmienny sposób.

-kochanie, mówisz tak jak gdybyś sama nie ciągnęła pieniążków od rodziców...-zaczął znudzonym tonem, bawiąc się jej włosami-..rozumiem też , że dorabiasz na boku. nie upoważnia cię to jednak do wyrażania silnej flustracji, ani wręcz cynizmu wobec mnie-odnoszę wrażenie, że powinien iść na psychologię-a teraz powiedz wujkowi antoniemu, czy tęskniłaś?-zapytał, obejmując ją w talii.

-frustracji, psychologu - poprawiła go, tylko dlatego żeby mu w jakikolwiek sposób dokuczyć - oczywiście, że nie tęskniłam. myślałam, że w końcu to do ciebie dotarło - zrobiła strapioną minę pt 'poor boy' i zabrała rękę z jego głowy, żeby uwolnić swój nadgarstek, który ciągle trzymał

-Zawsze tak mówisz,a wystarczyłoby jedno moje skinienie.A zresztą, nieważne-machnął ręką, puszczając tym samym jej nadgarstek. Oblizał wargi, na których czuł jeszcze smak miętowej czekolady. -Trafiłaś tu przypadkiem, czy włazisz każdemu facetowi do pokoju?-zapytał, bardziej stawiając na to drugie.

chwilę milczała, udając że zapatrzyła się za widok za oknem. w rzeczywistości zastanawiała się co mu odpowiedzieć, ale tylko chwilę, na tyle krótką żeby nie zauważył blefu.
-zwiedzam wszystkie pokoje po kolei. trzeba poznać nowych kolegów - odpowiedziała, wysyłając mu całusa w powietrzu, czy jak to się tam fachowo nazywa i odeszła kilka kroków, siadając na łóżku. założyła nogę na nogę i opierała się na dłoniach.

-nowych kolegów-mruknął sam do siebie pod nosem. Bądź co bądź, miał o dżordżi swoje zdanie wyrobione, głównie przez plotki, chociaż ona też nigdy nie zaprzeczała. -Ładne bokserki-wypalił nagle, nie wiem co mu odbiło, naprawdę.

-wiem - odpowiedziała jakże skromnie i skrzyżowała nogi w odwrotnej kolejności. wiesz o co mi chodzi? przełożyła je. odrzuciła do tyłu ciemne loki i zaśmiała się krótko, kręcąc głową - tak właśnie, nowych kolegów. czyżbyś był zazdrosny - uniosła brew - o mnie?

Wybuchnął śmiechem-o ciebie? chyba sobie kpisz- powiedział. -A skoro poznajesz nowych kolegów, to czymże zasłużyłem sobie na ten zaszczyt, poświęcenia mi kilkunastu minut? Warto tracić czas na sąsiada, który miał okazje cię kilka razy przelecieć, ale nie zrobił tego, być może obawiając sie hiv'a, albo po prostu wolał inne dziewczęta, z k l a s ą?- zapytał tonem przesiąkniętym cynizmem; w końcu nie zdawał sobie sprawy że ona może go lubić, bo był facetem i pewne rzeczy odbierał inaczej, a że ona była niemiła, postanowił być niemiły i dla niej.

słuchała tego w milczeniu, obracając w dłoni komórkę, która przed chwilą zawibrowała. spojrzała na wyświetlacz i uśmiechnęła się jednym kącikiem. kto by pomyślał, że sms od penelope okaże się dla niej swego rodzaju wybawieniem.
podniosła się i spojrzała na niego wzrokiem, który gdyby to tylko było możliwe, zabiłby go na miejscu, a przynajmniej przepalił mu dziurę między oczami, xd.
-miłego walenia konia - skwitowała to i z uniesionym podbródkiem wyszła z pokoju, trzaskając drzwiami. idąc korytarzem wzięła kilka głębokich oddechów i starała się nie rozpłakać.

wzruszył tylko ramionami i poszedł spać.

taa, spać!

Hmm. Puk, puk! Można?